Wat is het?
De oorschelp is het uitwendige, zichtbare deel van het oor. Ze bestaat uit kraakbeen dat voor de stevigheid zorgt. Rond het kraakbeen zit een bindweefsellaag waarin de bloedvaten lopen die de oorschelp van bloed voorzien. Het geheel is bedekt met huid.
Onder trauma’s verstaan we alle mogelijke door uitwendige factoren veroorzaakte letsels van de oorschelp: slag op het oor (stompe verwonding), ongeval (snijwonde), brand- en vrieswonden en ingrepen.
Hoe kan je het herkennen?
Bij kneuzingen en snijwonden is de huid beschadigd. Ook het bindweefsel en kraakbeen kunnen gekwetst zijn. Meestal is er een vrij hevige bloeding. Het kan zelfs zijn dat een stukje van de oorschelp ontbreekt.
Bij stompe verwondingen is er doorgaans alleen sprake van een bloeduitstorting tussen het kraakbeen en de bindweefsellaag in het bovenste deel van het oor. Je voelt dan een beweeglijke en niet-gevoelige massa in de oorschelp.
Bij brand- en vrieswonden is er eerst roodheid en blaarvorming op de aangedane plaats. Bij ernstige gevallen kan er weefsel afsterven. Misvorming van het oor na genezing is mogelijk.
Wat kan je zelf doen?
Laat elke wonde van de oorschelp zo snel mogelijk verzorgen. Was een vuile wonde uit en dek ze goed af met een steriel kompres om infectie te voorkomen. Leg een drukverband aan om de bloeding te stoppen en de oorschelp op haar plaats te houden.
Bij een belangrijke wonde contacteer je steeds de huisarts.
Wat kan je arts doen?
Snijwonden die beperkt zijn tot de huid van de oorschelp (bv. oorlel) kan je huisarts behandelen. Na zorgvuldig ontsmetten hecht hij de wonde onder lokale verdoving, en dekt het letsel daarna af met een steriel verband. De hechtingen blijven 5 dagen ter plaatse. Zijn ook het bindweefsel en kraakbeen geraakt, dan zal hij je misschien doorverwijzen voor hechting van het kraakbeen.
Bij vermoeden van besmetting van de wonde, start hij een antibioticakuur met penicilline. Hij zal ook steeds nagaan of je tetanusvaccinatie in orde is.
Bij een bloeduitstorting kan het bloed uit het letsel worden getrokken met een spuit met fijne naald. Daarna legt de arts een drukverband aan. Deze procedure kan desgevallend meermaals herhaald worden. Onbehandeld kan een bloeduitstorting leiden tot misvorming van het kraakbeen en bij uitbreiding de oorschelp. Het doel van deze behandeling is steeds om genezing van het letsel te bevorderen, te zorgen dat het uitzicht van de oorschelp bewaard blijft en het kraakbeen niet aangetast blijft.
Brandwonden aan de oorschelp worden op dezelfde manier behandeld als brandwonden elders op het lichaam.
Aan vrieswonden kan men niet veel doen. Het is dan vooral zaak om een infectie te vermijden door de vrieswonde te ontsmetten en eventueel antibiotica op te starten. In geval van een vrieswonde met weefselsterfte, verwijdert de specialist een deel van de oorschelp.
Verwondingen aan het oor kunnen steeds aanleiding geven tot infecties. Dat gaat gepaard met pijn, roodheid en zwelling op de aangedane plaats. In ernstige gevallen stapelt er zich etter op tussen het kraakbeen en de bindweefsellaag en ontstaat er een abces. Je huisarts zal je dan verwijzen naar de specialist om het abces in te snijden. Antibiotica zijn nodig. Worden dergelijke infecties niet behandeld, dan kunnen kraakbeenvernietiging en ernstige misvormingen van de oorschelp ontstaan.