Wat is het?
Pezen hechten de spieren vast aan bot, en zorgen zo voor het overbrengen van bewegingen. Sommige pezen zijn verpakt in een schede van bindweefsel. De pees beweegt zich erin op dezelfde manier als een arm in een mouw. In de schede zit een soort glijmiddel dat het bewegen van de pees vergemakkelijkt. Andere pezen zitten niet in een schede, maar zijn wel omgeven door bindweefsel.
In normale omstandigheden schuift de pees tijdens bewegingen vlot doorheen deze schede. Maar wanneer het bindweefsel rondom de pees ontsteekt, kunnen de peesbewegingen in de schede moeilijker worden.
De duim bevat twee spierpezen die allebei door dezelfde schede lopen. Bij de ziekte van De Quervain zijn zowel de pezen als de schede van de duim ontstoken.
Peesontstekingen treden niet zomaar op. De meest frequente oorzaak is overbelasting, doorgaans door het steeds opnieuw uitvoeren van dezelfde bewegingen (grijpen, wringen). Soms worden peesontstekingen ook in verband gebracht met reuma.
Hoe vaak komt het voor?
Exacte cijfers zijn niet gekend. Men ziet wel vaker peesontstekingen van de pols bij vrouwen dan bij mannen.
Hoe kun je het herkennen?
De belangrijkste klacht van peesontstekingen is doorgaans pijn ter hoogte van de ontstoken pees. Er kan ook zwelling optreden. De pijn verergert bij bewegen.
Soms zijn de klachten ’s ochtends erger en verbeteren ze in de loop van de dag. Bij het grijpen van een voorwerp kan de hand zwak aanvoelen.
Bij de ziekte van De Quervain bevindt de pijn zich meestal net onder de duim. Bewegen van de duim doet pijn. Soms zijn de pezen gezwollen en maken ze een knetterend, schurend geluid.
Hoe stelt je arts de aandoening arts?
Je arts zal de diagnose vaak al vermoeden op basis van wat je hem vertelt.
Samen met een onderzoek van je pols of duim heeft hij dan meestal voldoende informatie om de diagnose te stellen.
Bij twijfel kunnen een echografie en/of een röntgenfoto aangevraagd worden.
Wat kun je zelf doen?
Aangezien een peesontsteking vaak ontstaat door overbelasting, is het belangrijk de pees minder te belasten. Je pols rust gunnen is dus de hoeksteen van de behandeling.
Leg elke 6 uur gedurende een kwartiertje wat ijs op de pols, en de pijnlijke of gezwollen delen.
Soms kun je een spalk gebruiken ter ondersteuning van de pols.
Wat kan je arts doen?
Brengen rust, ijs en/of een spalk geen beterschap, dan kan je arts je ontstekingsremmende medicatie voorschrijven.
In sommige gevallen kan overwogen worden om de pees te injecteren met een cortisoneoplossing. Als de klachten twee tot drie weken na de eerste injectie nog niet verdwenen zijn, is soms een tweede injectie nodig.
Helpen deze behandelingen onvoldoende, zal men af en toe moeten overgaan tot een heelkundige ingreep.