Wat is het?
Dermatitis betekent een ontsteking van de huid. Onder deze noemer vallen heel wat aandoeningen, die zowel acuut (plots) als chronisch (langdurig) kunnen voorkomen.
De meest courante oorzaken zijn allergische contactdermatitis (na langdurige blootstelling aan een product waaraan je allergisch bent), toxische contactdermatitis (na blootstelling aan een irriterend product zoals detergenten en water),nummulair eczeem, atopische dermatitis, tinea (schimmelinfectie).
Ook schurft, syfilis of andere huidziekten zoals psoriasis of lichen planus kunnen letsels geven op de handen.
Roken en overmatig alcoholgebruik zijn risicofactoren voor het ontwikkelen van een dermatitis. Andere risicofactoren zijn werken in vochtige omstandigheden, in de voedingsindustrie, zweten, vuil of schuren van de huid. Heb je als kind dermatitis van de hand, dan is de kans groot dat je het als volwassene ook zult hebben.
Hoe vaak komt het voor?
Exacte cijfers zijn moeilijk omdat er vele aandoeningen onder de noemer ‘dermatitis’ vallen. Dermatitis van de hand komt vaker voor bij kappers, schoonmakers, mensen die in de voedingsindustrie werken...
Hoe kun je het herkennen?
Bij dermatitis jeukt de huid en is die rood en schilferend.
Soms ontstaan er ook kleine zwellingen en met vocht gevulde blaasjes.
De huid kan ook vocht lekken (nattend eczeem/dermatitis) en kapotgaan.
Hoe stelt je arts de aandoening vast?
Bij het vaststellen van een dermatitis van de hand zal je arts eerst en vooral ook je voeten nakijken. Een schimmelinfectie aan de voeten kan immers een reactie op de handen uitlokken.
Om de uitlokkende factor te kennen, zal je arts vragen stellen die hem in de juiste richting sturen. Ook het soort werk dat je doet kan al een idee geven van de oorzaak.
Soms is het nuttig om de verwekker te identificeren aan de hand van epicutane tests. Hierbij kleeft men op je rug pleisters waarop verschillende stoffen zijn aangebracht. Na verwijdering van de pleisters kan de arts beoordelen of je al of niet allergisch bent voor de geteste stoffen. Sommige allergenen (bvb. rubberlatex) kan men het best aantonen met priktests. Hierbij wordt een druppeltje met allergeen door de huid geprikt.
Wat kun je zelf doen?
Vermijd zoveel mogelijk contact met de uitlokkende en irriterende stoffen.
Was je handen niet met zeep, maar met een handspoeling.
Houd bij een droog schilferende dermatitis de huid goed vettig met een neutrale, vette zalf (bvb. cetomacrogolzalf). Je kunt de zalf ook aanbrengen voor je begint te werken. Zo kun je het vuil achteraf makkelijker verwijderen.
Vaak los je het probleem op door katoenen handschoenen te dragen.
Bescherm je tegen water en chemicaliën.
Wissel rubberen handschoenen af met katoenen handschoenen. Zo ga je de effecten van zweten tegen.
Wat kan je arts doen?
Behandeling bestaat uit cortisonecrèmes. Bij kinderen en ouderen gebruikt men crèmes met milde preparaten, bij volwassenen een cortisonecrème van gemiddelde sterkte. Blijft het eczeem met blaasjes bestaan, dan wordt soms gekozen voor sterk werkzame preparaten.
Het is belangrijk om de behandeling voldoende lang vol te houden (weken tot zelfs maanden). Op die manier vermijd je dat de aandoening chronisch (langdurig) wordt.
Bij zeer uitgesproken vormen van dermatitis schrijft de arts soms cortisone in pilvorm voor.
In geval van een infectie van de dermatitis kan hij een antibioticum geven. De huidirritatie zelf wordt ook altijd mee behandeld.
Zonlicht kan de dermatitis meestal verlichten. Daarom past men af en toe licht- of UV-therapie toe.