In het nieuws
Honden kunnen met een betrouwbaarheid van 98 procent de diagnose van prostaatkanker stellen door aan de urine van de patiënt te snuffelen. Dat blijkt uit een nieuwe studie van het urologisch onderzoekscentrum in Milaan.
Factcheck
Deze studie toont niet aan dat honden prostaatkanker in urinestalen kunnen ruiken.
Lees verder »Waar komt dit nieuws vandaan?
Prostaatkanker is de meest voorkomende kanker onder mannen in België. Om een diagnose te stellen is een biopsie nodig en dat is een vervelende ingreep. Deze studie ging na of honden prostaatkanker kunnen ruiken in urinestalen.
Voor het onderzoek kregen twee honden de urine van 900 mannen voorgeschoteld (1). 360 van hen hadden prostaatkanker, de andere 540 waren gezond. Eén hond had het in 98,7 procent van de gevallen bij het rechte eind, de andere hond haalde een score van 97,6 procent. De honden herkennen de vluchtige organische bestanddelen in de urine die prostaatkanker markeren.
Bron
(1) Taverna G, Tidu L, Grizzi F et al. Olfactory System of Highly Trained Dogs Detects Prostate Cancer in Urine Samples. The Journal of Urology 2015; Vol. 193, 1382-1387. doi: 10.1016/j.juro.2014.09.099
Hoe moet je dit nieuws interpreteren?
Voor deze studie werden twee honden uitgebreid getraind in het herkennen van urine van patiënten met prostaatkanker. Na de training kregen beide honden alle stalen in een willekeurige volgorde voorgezet. De resultaten zijn spectaculair: de honden duiden bijna alle stalen van patiënten wel aan en die van gezonde personen niet. De beschrijving van deze studie is op een aantal cruciale punten echter niet duidelijk, waardoor we vraagtekens moeten zetten bij de resultaten.
Zo is de studie gedaan bij personen van wie op voorhand al gekend was of ze wel of geen prostaatkanker hadden. Zulke studies geven vaak betere resultaten dan studies waar de diagnose op voorhand niet gekend is. Voor een goede vergelijkbaarheid zouden alle mannen met prostaatkanker op dezelfde manier gediagnosticeerd moeten zijn, om zeker te weten dat iedereen daadwerkelijk deze ziekte had. Of dat hier het geval was, is niet duidelijk beschreven.
Daarnaast is het niet duidelijk of het onderzoek goed geblindeerd was, zodat de honden tijdens de testen niet werden beïnvloed. Tot slot, na iedere foute diagnose werd hetzelfde staal, samen met enkele andere, opnieuw getest. Hoewel deze hertesten niet werden meegenomen tijdens de analyse, betekent dat wel dat de procedure niet hetzelfde was bij alle stalen. Samenvattend: deze studie is op een aantal belangrijke punten onvoldoende duidelijk, zodat we vertekening van de resultaten niet kunnen uitsluiten.
In 2014 is een vergelijkbare studie met honden uitgevoerd, waarbij de onderzoekers zo strak mogelijk de procedure van een geblindeerd experiment volgden (2). Alle patiënten met prostaatkanker waren op eenzelfde manier gediagnosticeerd en de testen werden blind uitgevoerd en gecontroleerd door een onafhankelijk persoon. Deze auteurs concludeerden dat twee honden na een uitgebreide training hadden geleerd urine van patiënten met prostaatkanker te herkennen. Maar, toen ze dit wilden testen op nieuwe urinestalen, waren de honden niet in staat om diegene met prostaatkanker eruit te halen.
Conclusie
Deze studie toont niet aan dat honden prostaatkanker in urinestalen kunnen ruiken.
Referenties
(2) Elliker KR, Sommerville BA, Broom DM et al. Key considerations for the experimental training and evaluation of cancer odour detection dogs: lessons learnt from a double-blind, controlled trial of prostate cancer detection. BMC Urol. 2014 Feb 27;14:22. doi: 10.1186/1471-2490-14-22.